Filippos VasileiouFilippos VasileiouFilippos Vasileiou

  • Filippos Vasileiou website
    • 操作 -sosa – λειτουργία
  • Home
  • Projects
    • Performance
    • Painting
    • sculptures
      • marble
  • About
  • Contact

The Empire of Passion

Duration4,15’’ 

Interpretation: Vasileiou Filippos                                                                                                                                  

Video-fotos: Iwanna Paraskeuopoulou,Evi Kalogeropoulou ,Bayron Κalomamas                                                                                                         Montaz : Iwanna Paeaskeuopoulou

There are many addictions, but only one heroin, but heroin kills, and that is the difference. We all have passions and weaknesses. We all must leave something behind:  a country, a city, a neighborhood, a house, a room, our clothes, or even our own body.  Like immigrants.  Each time I walked through Tositsa Street I felt a pang at the sight of the homeless and drug addicts. How they came to be in this situation, in what way was it their own choice or the choice of others...maybe even my own.  

 

I wanted to offer them something, but did not know what, and what would be most beneficial, so I decided to share the idea of how I felt. To share a show that one would usually see in a more sophisticated venue, a theater, a museum, or a gallery, to offer it for free, on their own territory. So I built a wooden frame, the outline of a hearth, into which I lay burnt paper, a makeshift machine to record my movements, a bag of red paint suspended in the center, and a syringe which was connected to a fishing line which I had in my hands. I was inside the box. The energy I produced directly interacted with the flow of red color, until at last I collapsed outside the frame.  

πρέζες υπάρχουν πολλές δεν είναι μονό η ηρωίνη αλλά η ηρωίνη σκοτώνει αυτή είναι η διαφορά .. Όλοι έχουμε πάθει και αδυναμίες άλλοι μικρότερα και άλλοι μεγαλύτερα και όλοι κατοικούμε βρισκόμαστε κάπου που αργά η γρήγορα θα πρέπει να αποχωριστούμε σαν μετανάστες μετά + ναίω. Αυτό μπορεί να είναι μια χώρα μια πόλη, μια γειτονιά , ένα σπίτι , ένα δωμάτιο , τα ρούχα μας η ακόμη και το ίδιο μας το σώμα . πολλές φορές περνούσα από την οδό Τοσίτσα και ένα σφίξιμο με έπιανε στο θέαμα των άστεγων και τοξικομανών χωρίς να ξέρω ακριβώς το λόγο σκεφτόμουν πως βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση..και το κατά πόσο είναι δική τους επιλογή ή επιλογή κάποιων άλλων .. ίσως και δική μου. – Ήθελα να προσφέρω κάτι μα δεν ήξερα τι θα μπορούσα και τι θα ήταν πιο οφέλιμο,έτσι αποφάσισα να μοιραστώ την ιδέα του πως ένιωθα , να μοιραζόσουν ένα θέαμα που άλλοτε θα το έβλεπες σε έναν πιο εκλεπτυσμένο χώρο ..πχ ένα θέατρο ένα μουσείο ,ή μια γκαλερί να το προσφέρω δωρεάν σε όλους , πριβέ , στο χώρο τους όχι ότι πρόσφερα και κάτι σπουδαίο για εμένα ήταν το μεγαλύτερο δυνατό που θα μπορούσα εκείνη τη χρονική στιγμή Έτσι έφτιαξα ένα ξύλινο πλαίσιο σάν περίγραμμα μιας εστίας και μέσα τοποθέτησα καμένα χαρτιά ένα αυτοσχέδιο μηχάνημα καταγραφής των κινήσεων μου ,ένα σακουλάκι με κόκκινο χρώμα ήταν στη μέση μετέωρο συμβολίζοντας την ενέργεια , την ευχαρίστηση , και μια σύριγγα από την άλλη μεριά που ενωνόταν με μια πετονιά που είχα στα χέρια μου εγώ βρισκόμουν μέσα στο πλαίσιο και η ενεργεια μού είχε μια σχέση αλληλεπίδρασης με το κόκκινο χρώμα μέχρι την στιγμή που καταλήγω και εγώ λυγισμένος εκτός πλαισίου.

Duration4,15’’ 

Interpretation: Vasileiou Filippos                                                                                                                                  

Video-fotos: Iwanna Paraskeuopoulou,Evi Kalogeropoulou ,Bayron Κalomamas                                                                                                         Montaz : Iwanna Paeaskeuopoulou

There are many addictions, but only one heroin, but heroin kills, and that is the difference. We all have passions and weaknesses. We all must leave something behind:  a country, a city, a neighborhood, a house, a room, our clothes, or even our own body.  Like immigrants.  Each time I walked through Tositsa Street I felt a pang at the sight of the homeless and drug addicts. How they came to be in this situation, in what way was it their own choice or the choice of others...maybe even my own.  

 

I wanted to offer them something, but did not know what, and what would be most beneficial, so I decided to share the idea of how I felt. To share a show that one would usually see in a more sophisticated venue, a theater, a museum, or a gallery, to offer it for free, on their own territory. So I built a wooden frame, the outline of a hearth, into which I lay burnt paper, a makeshift machine to record my movements, a bag of red paint suspended in the center, and a syringe which was connected to a fishing line which I had in my hands. I was inside the box. The energy I produced directly interacted with the flow of red color, until at last I collapsed outside the frame.  

πρέζες υπάρχουν πολλές δεν είναι μονό η ηρωίνη αλλά η ηρωίνη σκοτώνει αυτή είναι η διαφορά .. Όλοι έχουμε πάθει και αδυναμίες άλλοι μικρότερα και άλλοι μεγαλύτερα και όλοι κατοικούμε βρισκόμαστε κάπου που αργά η γρήγορα θα πρέπει να αποχωριστούμε σαν μετανάστες μετά + ναίω. Αυτό μπορεί να είναι μια χώρα μια πόλη, μια γειτονιά , ένα σπίτι , ένα δωμάτιο , τα ρούχα μας η ακόμη και το ίδιο μας το σώμα . πολλές φορές περνούσα από την οδό Τοσίτσα και ένα σφίξιμο με έπιανε στο θέαμα των άστεγων και τοξικομανών χωρίς να ξέρω ακριβώς το λόγο σκεφτόμουν πως βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση..και το κατά πόσο είναι δική τους επιλογή ή επιλογή κάποιων άλλων .. ίσως και δική μου. – Ήθελα να προσφέρω κάτι μα δεν ήξερα τι θα μπορούσα και τι θα ήταν πιο οφέλιμο,έτσι αποφάσισα να μοιραστώ την ιδέα του πως ένιωθα , να μοιραζόσουν ένα θέαμα που άλλοτε θα το έβλεπες σε έναν πιο εκλεπτυσμένο χώρο ..πχ ένα θέατρο ένα μουσείο ,ή μια γκαλερί να το προσφέρω δωρεάν σε όλους , πριβέ , στο χώρο τους όχι ότι πρόσφερα και κάτι σπουδαίο για εμένα ήταν το μεγαλύτερο δυνατό που θα μπορούσα εκείνη τη χρονική στιγμή Έτσι έφτιαξα ένα ξύλινο πλαίσιο σάν περίγραμμα μιας εστίας και μέσα τοποθέτησα καμένα χαρτιά ένα αυτοσχέδιο μηχάνημα καταγραφής των κινήσεων μου ,ένα σακουλάκι με κόκκινο χρώμα ήταν στη μέση μετέωρο συμβολίζοντας την ενέργεια , την ευχαρίστηση , και μια σύριγγα από την άλλη μεριά που ενωνόταν με μια πετονιά που είχα στα χέρια μου εγώ βρισκόμουν μέσα στο πλαίσιο και η ενεργεια μού είχε μια σχέση αλληλεπίδρασης με το κόκκινο χρώμα μέχρι την στιγμή που καταλήγω και εγώ λυγισμένος εκτός πλαισίου.

Photos

10246745_1537444149815849_2955961721318692240_n (1).jpg 10435124_1582155235344740_7103987721960032682_n.jpg 10440765_1582154938678103_2898733757816068039_n.jpg 10484115_1582154978678099_2885739909713949328_n.jpg 10489805_1582150252011905_4843233469463832426_n.jpg 10491148_1582155172011413_8375387474646060876_n.jpg 10505496_1582155315344732_6507552326213801110_n.jpg 10513353_1582155145344749_2692990959649745576_n.jpg 10516637_1582155012011429_4689357265813240329_n.jpg 10525875_1582155122011418_8058198122477146713_n.jpg 10525999_1582150375345226_8562073786737330008_n.jpg 10537178_1582150285345235_4784620740687646172_n.jpg The Empire of Passion

  • About
  • Επικοινωνία